Web3 İçerik Yayımının Yapısal Zorlukları

Son zamanlarda, popüler bir konu geniş tartışmalara yol açtı: içerik yayılma mekanizması "bilgi kozası" yaratır mı? Derin düşünme ve örnek analizleri sonrası, bunun belirli bir platformun sorunu olmadığını, aksine içerik yayılımının kendisinin yapısal bir sonucu olduğunu düşünüyorum. Yeni ortaya çıkan içerik dağıtım mekanizmaları, bu fenomeni daha belirgin hale getirmekten başka bir şey yapmıyor.

Temelde, bu yeni nesil içerik dağıtım platformları projeler için bir hızlandırıcı olarak işlev görmektedir. Hedefleri, proje popülaritesini artırmak, kullanıcı bilincini yükseltmek ve böylece etkileşimi ve dönüşümü teşvik etmektir. Bu nedenle, projeler genellikle bu tür etkinlikler için bütçe ayırır ve büyük fikir liderlerini harekete geçirebilen pazarlama ajanslarıyla işbirliği yapmayı ararlar.

Bilgi kozasının oluşumu genellikle üst düzey içeriklerle başlar, sıradan kullanıcılarla değil. Büyük görüş liderleri ilgili içerikleri paylaştıktan sonra, orta ve küçük ölçekli görüş liderleri de bunu takip eder. Sosyal medya algoritmasının öneri mekanizmasıyla birlikte, kullanıcıların bilgi akışı hızla aynı projeye ait benzer içeriklerle dolup taşar.

Bu fenomen yeni bir olgu değildir. Bu platformlar olmadan önce de, fikir önderleri tanıtım yapar, metin yazarak reklam yayınlarlardı. Ancak o dönemde bu içerik dağıtım mekanizması o kadar belirgin değildi. Yeni platformlar, bu süreci daha sistematik ve şeffaf hale getirmiştir.

Bu platformların mevcut bilgi çarpıklığını artırdığı neden söyleniyor? Sebep, bilgiyi organize etme ve yayma verimliliğini artırmalarıdır, ancak bu verimlilik mevcut "dikkat yapısı" üzerine kurulu bir hızlanma ile sağlanmaktadır, devrim değil.

Proje sahipleri bütçelerini büyük etkileyicilere yönlendirmeyi tercih ediyor, bu kısım genellikle öncelikli olarak yayına alınıyor. Platform mekanizması, küçük ve orta ölçekli içerik üreticilerini kısa sürede yoğun bir şekilde içerik üretmeye teşvik ediyor. Sosyal medya algoritması ardından "popüler konuları" tanımlayarak benzer içerikleri sürekli öneriyor ve bir kapalı döngü oluşturuyor.

Daha da önemlisi, içerik kaynakları nispeten merkezi ve yaratıcıların yazma hedefleri benzer: katılmak, puan almak, görünürlük kazanmak amacıyla, projeleri farklı açılardan derinlemesine analiz etmek yerine. Bu nedenle, kullanıcıların gördüğü içerikler yüzeysel olarak farklı görünse de aslında benzerlik gösteriyor ve zamanla tek bir anlatı içinde sıkışmış hissetme duygusu oluşuyor.

Peki, kullanıcıların kaygısı nereden kaynaklanıyor? Bazıları bunun içeriğin yüksek tekrar oranından kaynaklandığını düşünüyor. Bu gerçekten var, ancak yeni platformlara özgü bir sorun değil. Temel neden, proje tarafının bütçe dağılım yapısıdır. Bütçenin büyük etkili kişilere odaklanması, doğal olarak algoritma önerilerini etkiler, küçük ve orta ölçekli içerik üreticileri de bu projeye yönelir, okuyucular görecekleri şey, aynı projenin sesidir.

Bazıları, içerik kalitesinin düşük ve AI'nın homojenleşmesinin ciddi olduğunu düşünüyor. Ancak gerçekte, saf AI tarafından üretilen içerikler genellikle değerlendirmelerde düşük performans gösteriyor. Platformun puanlama modeli kendine özgü bir karşıt mekanizmaya sahip; aşırı mekanik ve özgünlükten yoksun içerikler yüksek puan almakta zorlanıyor. Gerçekten yüksek ağırlıklı bir puan almak için hala mükemmel bir anlatı yapısına, görüş kalitesine ve etkileşim verilerine dayanmak gerekiyor.

Bazıları, bazı tanıtım kampanyalarının başlar başlamaz "sert reklam tadı" taşıdığını belirtiyor. Bu, kullanıcıların en doğrudan tepkisi: Benzer içeriklerin aniden ortaya çıkmasını gördüklerinde, doğal olarak buna karşı direnç gösteriyorlar ve "bu da reklam" diye düşünüyorlar. Bu fenomen, bazı sosyal medya platformlarında reklam verenlerin yoğun bir şekilde etkileyicileri bulup tanıtım yaptığı dönemi hatırlatıyor; kullanıcılar "bu bir reklam" olarak tanımladıklarında otomatik olarak bir bağışıklık geliştiriyorlar.

Bu sorunu çözmek için iki açıdan yaklaşılabilir:

1. "Proje lansmanı"nın törenselliğini azaltmak, örneğin yeni görevleri veya tanıtımları yüksek sesle duyurmak zorunda olmamak ya da tüm projeler için standart bir veri panosu sağlamak.

2. Kullanıcıların bunu "resmi etkinlik" olarak hissetmemesi için, proje sahipleri platformun sağladığı veri panelleri aracılığıyla doğrudan airdrop gerçekleştirebilirler. Böylece bu durum daha çok içeriğin doğal olarak ortaya çıkması gibi hissedilir.

Hayal et:

• Yeni bir proje olarak, topluluk etkileşim verilerini kendiniz takip edebilir ve dışarıya "birilerinin tartıştığını" gösterebilirsiniz, bütçenizin olup olmadığını kimse bilse bile.

• Olgun bir proje olarak, veri sayfası aracılığıyla dikkat çekmeye devam edebilirsiniz. İlgi noktaları, "bu bir popüler proje mi" sorusundan "bu projenin topluluk etkinliği nasıl" sorusuna yavaş yavaş dönüşecektir.

Ancak, bu mekanizmanın önemli bir ön koşulu vardır: Proje ekibi "Veri panosuna göre airdrop yapacağız" bilgisini önceden açıklamamalıdır. Bu bilgi önceden açıklandığında, kullanıcılar sıralamada yükselmek, etkileşimleri artırmak ve sahte etkileşimler yaratmak için harekete geçecektir, bu da içerik kalitesinin düşmesine neden olur ve veri panosu başka bir "sıralama oyunu" haline gelebilir.

Daha ideal bir yaklaşım, projenin token ihracından sonra sessizce airdrop yaparak erken dönem doğal etkileşimde bulunan kullanıcıları ödüllendirmesidir. Bu, insanlara "erken içerik oluşturma ve etkileşimin değerli olduğu" konusunda farkındalık kazandırırken, "ödül almak için sıralamaya girmek" mesajını vermemelidir.

Bu mekanizmanın olgunlaşması ve yaygınlaşmasıyla birlikte, piyasada birçok projenin bu yöntemi sessizce benimsemesi mümkün olacaktır, veri panelleri de Web3 içerik ekosisteminin bir parçası haline gelecektir. O zaman, kullanıcılar bir beklenti oluşturacak: "Kimlerin airdrop yapacağını bilmiyorum ama içerik üretmenin değerli olabileceğini düşünüyorum." İşte içerik ekosisteminin ideal durumu bu - katılım ödül için değil, gerçek bir ilgi nedeniyle gerçekleşiyor. Ve ödül, sonradan elde edilen ek bir kazançtır.

Tıpkı günümüzde birçok kişinin yazı yazarken bazı araçları doğal olarak kullanması gibi. Airdrop'tan sonra insanlar, ilginç, konuşulacak bir konu ve içerik buldukları için kullanmaya devam edebilirler.

Bu nedenle, yeni ortaya çıkan içerik dağıtım mekanizması aslında mevcut iletim yapılarını daha şeffaf ve büyük hale getiriyor. Çözülmesi gereken sorun, "iletim yapılarını nasıl daha sağlıklı hale getirebiliriz". İster katılım engelini artırarak, ister teşvik tasarımını optimize ederek, ister proje sahiplerini airdrop beklentilerini daha doğal bir şekilde ayarlamaya yönlendirerek olsun, amaç "içeriğin anlamlı olması" ve sadece "içeriğin miktarının olması" değil.

Eğer bu aşamaya ulaşılabilirse, bu yeni nesil içerik dağıtım platformları sadece birer trafik aracı değil, aynı zamanda tüm Web3 içerik sisteminin önemli bir altyapısı haline gelecektir.